آدم با تلقى كلمات به معنائى كه در سطور گذشته توضيح داده شد به توبه قابل قبول موفق شد، و آثار وسوسه و ازلال را با قدرت توبه از صفحه وجودش زدود، و با ورود به عرصه توبه شكست ذلت بارى به دشمن داد و راه نفوذ دوباره او را به روى خود بست و از اين طريق درسى حكيمانه به هر گنهكارى داد، و درب هر عذرى را به روى هر معصيت كارى مسدود كرد و بر اين شعار بى پايه بى منطق براى ابد خط بطلان كشيد كه برخى از گنهكاران براى معذور دانستن خود جهت ادامه گناه ميگويند: آب از سر ما گذشت چه يك نى چه صد نى!